Megazine

অন্তহীন আৱেগ,
অগাধ ভালপোৱা
তথা এক নিৰুপম সম্পর্ক।
অঁহ কিছুমান সম্পর্ক এনেকৈয়ে গঢ়ি উঠে,
দূৰত্ব বাঢ়িলেও সম্পর্ক ভাঙি নপৰে।
অচিনাকি পথবোৰেৰে
খোজ কাঢ়ি গৈ থাকোঁতে
সেই চিনাকি পথটিলৈ মনত পৰে,
পুনৰবাৰ খোজ কাঢ়ি চাবলৈ
মনতো উত্তেজিত হৈ পৰে।
সোণালী শৈশৱৰ পম খেদি
কেতিয়াবা উভতি যাঁও সেই 
ঠাইলৈ…
আহ!! সেই সুবাস !!!
সেই মাটিখিনিত ভৰি দিলেই
বুকুত যেন ধুমুহা বলিবলৈ ধৰে।
জানানে সেই দেৱালবোৰযে
কত কাহিনীৰ সাক্ষী?
যি কাহিনী
আজি মাথোঁ স্মৃতি…
আজিওযে দেৱালবোৰ স্পৰ্শ কৰিলেই
কাহিনীবোৰ ভাঁহি  আহিবলৈ‌ ধৰে
লুকুৱাই ৰাখিব বিচাৰিলেও
চকুলো বাগৰি পৰে।
ঠিকেই সময় চিৰ প্ৰবাহমান,
এই প্রবাহৰ লগে লগে
আমিওতো আগবাঢ়ি যাবই লাগিব,
কিন্তু এই সম্পর্ক
হৃদয়ৰ একোণত নিশ্চল হৈয়ে থাককচোন।
যেতিয়াই সেই পৰিৱেশে আলিংগন কৰিব বিচাৰিব
মই দুবাহু মেলি দিম,
একেলগে স্মৃতিৰ ৰোমন্থন কৰিম।
পুনৰ আদিম উন্মাদনাৰে
উভতি যাম সেই ঠাইলৈ,
সম্পর্কবোৰ  এনেদৰেই ধৰি
ৰাখিবলৈ।
~হর্ষিতা বড়া